Rüzgara saldık uçurtmayı
Başladı uçmaya
Bu uçurtma bizimdi
Semada uçuyordu özgürce
Selamlıyordu bizi kuyruğuy’la
Bu uçurtma umutlarımızdı
Bu uçurtma sevdalarımızdı
Bu uçurtma özğürlüğümüzdü
Bu uçurtma bizimdi be
Rüzgar estikçe uçuyordu
Bir an uçurtmanın ipi koptu
Uçurtma sema da yapayanlızdı
Karıştı sonsuzluğa
Karıştı kaybolmuşluğa
Oğlum erol emre ağlıyordu
Uçurtma yoktu, gitmişti meçhule
İnsan gibi
Meçhule Giden Uçurtmamız (Oğlum Erol Emreye ve kızım Hilale hitap)
(Serdar Sayıl-2004)